ابعاد تاثیرهای موسیقی در موسیقی درمانی

موسیقی مورد استفاده در بسیاری از فرهنگ ها و جوامع است. نداشتن اطلاعات موسیقی ناکافی بین موسیقی درمانان، می‌تواند خطر درمان مضر و غیرمؤثری برای بخش کثیری از جمعیت آسیب پذیر این رشته را به همراه داشته باشد. امروزه موسیقی درمانی در شاخه‌های، پزشکی، روانپزشکی و روان شناسی کاربرد دارد. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیرات ابعاد موسیقی و نوع رابطه آن درکاربرد درمانی است. این پژوهش نخست با بهره‌گیری از مطالعات کتابخانهای و فیش برداری از اطلاعات مربوطه و سپس به روش توصیفی و تطبیقی انجام پذیرفته است. یافته‌ها نشان می دهد که قطعات موسیقی به خاطر داشتن عناصر متفاوت موسیقی پاسخ های عاطفی متفاوتی را القاء می کنند، در موسیقی آنچه به عنوان القای هیجانات مطرح می باشد، وابسته به شکل بندی متفاوت عناصر موسیقایی است. 

هر قطعه موسیقی از دو عنصر، فرم و محتوا تشکیل می شود: 

نخست؛ فرم، که در موسیقی شامل ارکانی چون وزن، ریتم، طنین و یا رنگ صوتی و ضرباهنگ است 

و دوم؛ محتوا، که دربرگیرندهی فواصل، زیرایی یا همان ملودی و مددگردی است.

دو رکن ریتم و ملودی از بنیادی ترین ارکان موسیقی هستند که نوع و ترکیب و تعاملات این دو می‌تواند بیشترین اثر روان‌شناختی را در شنونده به جای بگذارند. درنهایت موسیقی درمانی در واقع استفاده از موسیقی و برنامه های تنظیم شده موسیقیایی برای توان بخشی به تمامی بیماران جسمی و روانی می باشد و برای بازیافت، نگهداری و تقویت سلامت جسمی و روحی و عاطفی استفاده میشود. از این رو موسیقی، بعنوان یک رسانه هنری خلاق تلقی میشود .

موسیقی درمانی استفاده از موسیقی برای ایجاد آرامش روانی بیماران است. موسیقی به عنوان یکی از عوامل درمانی یا به صورت مستقیم در معالجه و یا غیرمستقیم در ایجاد فضای ملایم و آرام بخش به کار می رود. بطور خلاصه در موسیقی درمانی با استفاده از موسیقی، که یک رسانه هنری خلاق است، به افراد دارای مشکلات گوناگون، به منظور دستیابی به بهداشت روانی و جسمی آنان کمک می شود. 
 

ندا دهناد؛ مسیح افقه؛ نازنین دهناد 
ابعاد موسیقی، موسیقی درمانی، صوت، روانشناسی